Deze post deel ik een persoonlijk verhaal met je. Geen wedstrijd-verslagen, testen van de allernieuwste WOD-stappers of mijn vet goede tips (ahum) over voeding, maar het verhaal hoe CrossFit in mijn leven kwam en bleef. En daarmee ook de basis legde voor FIT-MAN. Geen sentimenteel gedoe maar gewoon een verhaal van iemand die de sport ontdekte, velerlei spieren frituurde en verslaafd raakte aan deze gekheid. 

QUINOA VANGEN

Misschien herken je het wel: je hele week is volgepland en trekt in een razend tempo aan je voorbij. Werk, familie, vrienden, vlinders vangen, quinoa plukken en natuurlijk: sport. Voor mij betekent dat laatste dat ik minimaal vier keer per week in de box en een keer per week buiten, mijn fysieke en mentale grenzen verder weg probeer te duwen dan wat ik momenteel haalbaar acht. Oftewel: fitter probeer te worden.
Soms kun je ook het moment vinden om even stil te staan en vanuit een helikopter-view naar je toevallige bestaan te kijken. Deze week had ik zo’n moment en wellicht heb jij het ook na het lezen van deze blog. Ik dacht namelijk na over mijn motivatie voor CrossFit. Er was een aantal video’s dat daaraan ten grondslag lag en een ervan was van CrossFit zelf. Je kan het natuurlijk wel aan Amerikanen overlaten om een treffende video in elkaar te flansen, deze geeft wat mij betreft heel goed weer wat de sport met je kan doen:

EEN PAAR MAFKETELS IN EEN LOODS

Voordat ik CrossFit deed was ik een echte gym-billy. Elke twee uur eieren, rijst en kwark eten en vijf keer per week mijn spieren oppompen met allerhande apparaten. Dat resulteerde erin dat ik uiteindelijk op een Bulgaarse gewichtheffer leek. Door een collega kwam ik in aanraking met een alternatief, een sport uit Amerika waarin op een heel andere manier werd getraind. Ik begon alvast zelf met hardlopen omdat ik me had ingeschreven voor de eerste Urbanathlon (wat een enorm gaar event was dat) en startte ook met wat meer bodyweight- en kettlebell-training. En ondertussen voelde ik me steeds minder op mijn plek in de gym. Ik probeerde nog wat CrossFit training daar te doen maar retrospectief leek dat nergens naar. CrossFit in een gym doen is sowieso net zoiets als op leeuwen-jacht safari gaan (too soon?) in Artis: iedereen staat raar te kijken en niemand neem het je in dank af.
Ik besloot dus om maar eens te gaan zoeken naar een CrossFit-club. CrossFit was zo’n twee jaar geleden nog een stuk kleiner dan nu en het aantal boxen daarmee ook. In Haarlem was op dat moment alleen CrossFit Haarlem te vinden en die trainden toen nog in een gym-zaal. Dat leek mij minder geschikt en na even zoeken kwam ik uit bij CrossFit Amsterdam, die gek genoeg in Nieuw-Vennep gevestigd waren (inmiddels is mijn club wel in Amsterdam te vinden). De site zag er indrukwekkend uit en op een dag reed ik er na werk eens naar toe om te zien of het adres echt klopte. Op het adres stond een vierkante loods met allerlei martelapparatuur waarmee getraind werd, onder leiding van de immer hese Jarno Bonhof. Ik meldde me aan voor een proefles, waarin ik een halve Annie deed en redelijk affikte en werd lid van deze maffe club vol fitte mensen, inmiddels twee jaar geleden.

VERWACHT HET ONVERWACHTE FRAN

Twee jaar later meld ik me nog steeds iedere week een aantal keer vrijwillig om mezelf te grazen te nemen. Waar ik begon met twee, soms drie trainingen in de week, schroefde ik dat met de tijd op naar vier en soms vijf trainingen per week. Waar ik in de begin-periode geen fatsoenlijke squat kon maken en soms trillend in de auto naar huis reed na een WOD, kan ik lichamelijk en geestelijk inmiddels een stuk meer aan. Toen ik net lid was, kreeg ik Murph voor mijn kiezen. Het leek wel alsof er geen einde aan kwam, vooral niet aan de push-ups. Inmiddels kan ik zelfs plezier beleven aan dit soort workouts. En deze week nog: twee weken geleden deden we voor het eerst in lange tijd weer eens Fran. Fran is kort maar zeer intens en toevallig stond deze voor afgelopen vrijdag weer op het programma. Een moment denk je echt wel: “Grutjes, hier heb ik niet zo’n zin in” “@#$%^” maar ik heb ‘m toch gedaan. Anderen meldden zich voor later die dag af, toen het gerucht zich verspreidde. Juist dit soort mentale uitdagingen zijn degenen die je moet aangaan. Zoals Jasper van den Meiracker in mijn interview met hem al zei: “ga gewoon altijd naar de box, ook al heb je geen zin.” En roei na Fran ook nog even 2k, want dat deden we ook nog.

Hyper, hyper

Dat is direct een van de redenen waarom ik de sport nog steeds beoefen: mijn grenzen komen steeds verder weg te liggen. Binnen de community beschouw ik mezelf inmiddels als een redelijk fit persoon, met voldoende aandachtsgebieden om aan te werken. Het is eigenlijk nooit klaar – er is altijd wel iemand sneller, sterker en leniger dan jij, die laat zien dat je meer zou kunnen. Als ik echter vertel over dit aspect aan mensen buiten de community, dan vallen bij sommigen hun oogballen bijna op straat. Redelijk fit binnen CrossFit betekent vaak zeer fit voor de gemiddelde mens.
Natuurlijk zijn er nog meer zaken te noemen die me bij de sport houden zoals de afwisseling, de goede trainers, de toffe box en de community. Als je CrossFit doet, zal je het herkennen. Maar bovenal sluit de sport aan bij de instelling die ik wil hebben in mijn gehele leven: er zoveel mogelijk uit halen, verbeteren wat er te verbeteren valt, mentale en geestelijke groei, fitheid, een goede relatie met mijn medemensen en bovenal plezier beleven aan wat ik doe. Al deze aspecten kan de sport mij bieden en dat is waarom ik (en vele anderen) er verslaafd aan ben geraakt. CrossFit is daarom ook geen hype, zoals onderstaande EenVandaag reportage uit 2011 ons vertelt. Luister hieronder naar de hese stem van Jarno en check Arie Boomsma, die inmiddels zelf ook een CrossFit Gym heeft (welke ik bezocht voor een WOD). Lees je dit artikel via je mobiel? Bekijk het filmpje dan hier.

WAT ONDERSCHEIDt JOU?

Een leuk aspect van CrossFit zijn ook de wedstrijden. In oktober vindt traditioneel het grootste fitheids-festijn plaats van de lage landen: The Lowlands Throwdown. Hun video van 2015 zette me ook tot bovenstaande hersenspinsels aan, want de organisatie stelde mij de vraag of ik een videoboodschap wilde opnemen over waarom ik CrossFit beoefen. Ik ben de beroerdste niet, stuurde wat op en werd vervolgens in de promo gebruikt: epic. En hiermee wil de LLTD jou ook oproepen jouw video-boodschap in te sturen. Check maar eens onderstaande video:

Dit is trouwens mijn inzending geworden. Soms is CrossFit een halve bar muscle-up maken, failen en het daarna toch nog enigszins redelijk uitvoeren. Upload jouw boodschap op de Facebook pagina van de Qualifier, waarmee je in het gezelschap komt van bijvoorbeeld Fons Werbata en Nolan Mooney. Niet de minsten dus!

BUNKEREN ALS EEN GEKKIE

Doe je niet aan CrossFit en denk je wellicht nog steeds dat CrossFitters een stel gymende gekkies in een bunker zijn (wat redelijk dicht bij de waarheid komt) of wil je gewoon weer even stoked zijn voor je training, check dan onderstaande video. Dit blijft een episch stukje kwaliteits-content wat mij betreft. Overigens wil ik wel gewoon heel goed tractorbanden kunnen flippen, wat is er nou mooier dan dat? I can and I will!

Waarom doe jij CrossFit?

Lekker social doen en FIT-MAN volgen? Dit kan op:

• Facebook
• Instagram

Delen is natuurlijk gratis, klik op een van de knoppen: