Vorige week hing ik zowaar wederom de paparazzo uit op een throwdown, en ditmaal iets dichter bij huis: The Amsterdam Throwdown beleefde haar eerste editie. Vijftig mannen en dertig vrouwen gingen op een boot de strijd aan voor 020’s fitste in drie workout’s en FIT-MAN aanschouwde het geheel. Ik snoof de sfeer op, hakte casual op de oldschool-hardcore en genoot van deze broeierige fitheids-gathering. In deze post een verslag.
I’m on a boat
Want broeien en hakken zijn wel de thema-woorden van de eerste ATD. Ik wist van tevoren niet goed wat me te wachten stond toen ik het event ging bezoeken, maar dat was zo ongeveer het eerste wat door mijn kale schedel schoot toen ik de zaal binnen wandelde.
Eerst wat achtergrond: Amsterdam had niet eerder een individueel CrossFit toernooi. Hier was wel ruimte voor en om een hoop atleten een kans te bieden werd er gekozen voor een groot deelnemers veld: maar liefst 50 mannen en 30 vrouwen konden op 8 november naar de finale op de Undercurrent, een drijvende evenementenlocatie in Amsterdam Noord. CrossFitten op een boot dus, ook weer eens wat anders en ik voelde me ongeveer zo. Ik deed zelf overigens ook de kwalificatie maar redde het net totaal niet (lees dat in het artikel over throwdowns in Nederland hier).
Vorige week zondag liep ik de Undercurrent in en betrad ik een behoorlijk afgeladen zaal waar de muziek op 120dB door de speakers knalde. En dan niet de nieuwste hit van Clouseau maar oldschool hardcore: ik zat er meteen lekker in. De MC leidde ondertussen de atleten als een soort boksers het veld op, waarbij mannen en vrouwen naast elkaar de workouts deden. De ruimte was vrij compact voor een dergelijk toernooi: hierdoor stond je erg dicht op de actie maar kon niet iedereen alles goed zien. Na het tonen van enkele edele delen mocht ik echter het veld op, om voor jou wat mooie beelden te schieten en dat zie je in deze video:
Compact, compact
Zoals je ziet in de video, was er naast het bekijken van de actie nog wat meer te doen. Je kon je toch al overcomplete sportkleding-collectie aanvullen, supplementen scoren en heerlijk eten bij Paleo CaVé. Toch was het bekijken van de actie het belangrijkste en dat geschiedde in drie workouts. Een compacte programmering met vrij korte WOD’s, maar aangezien tachtig atleten op een vrij klein veld hun prestaties moesten leveren, was meer niet mogelijk. In de WOD’s zaten wel leuke, advanced movements zoals chest-to-bar pull-ups en snatches. Dat pakte niet voor alle atleten goed uit, maar dat maakt het onderscheid wel beter. Ook de max-trusther uit de kwalificatie kwam terug, waarbij atleten nu twee pogingen deden voor zoveel mogelijk punten.
Sarah Dinkelaar en Dempsey Tamara waren de beste in de kwalificatie en kwamen ook in de finale als winnaars uit de bus:
Dames
1. Sarah Dinkelaar-Postema
2. Lise Postema
3. Maxime Huijbers
Heren
1. Dempsey Tamara
2. Kay Ziesemer
3. Toby Hijzen
Hebben we genoten?
We hebben genoten, jazeker. Ik heb een positief gevoel overgehouden aan The Amsterdam Throwdown, vooral vanwege sfeer en entourage. Niet alles was op orde maar dat is ook niet gek bij een eerste keer. Als volgend jaar een iets grotere locatie gekozen wordt, kunnen er meer atleten tegelijk strijden en kan het publiek wellicht net wat beter de actie zien. Daarnaast is het mooi als de atleten op actuele ranking worden ingedeeld per WOD, zodat de onderlinge strijd beter uit de verf komt. De MC kan hierin ook helpen, door de vorderingen van de atleten tijdens de WOD om te roepen. Ten slotte, het belangrijkste, is dat atleten meer materiaal in de warm-up area tot hun beschikking hebben. Ik sprak meerdere atleten die het gemis aangaven niet met het materiaal uit de WOD’s te kunnen warmdraaien. Dat maakt een mentale en lichamelijke voorbereiding niet optimaal.
Al met al denk ik dat we er een leuk en toegankelijk toernooi bij hebben, dat zeker wat toevoegt aan de huidige kalender. Met een aantal kleine verbeteringen zou het naar een nog hoger plan getild kunnen worden en hebben we wat om naar uit te kijken voor 2016.