FIT-MAN kwam, zag en volunteerde bij de Regionals. Zoals je wellicht weet was ik vorige week op de Meridian CrossFit Regionals in Kopenhagen. Niet om mee te doen maar wel om op het event te helpen als vrijwilliger. Een unieke manier om een dergelijk fitheids-festijn mee te maken natuurlijk. FIT-MAN sleepte met spullen, mocht het veld op- en afruimen en sprak met enkele topatleten terwijl ze naar hun drug-test werden gebracht. In dit artikel deel ik mijn avonturen met je.
Win a ticket to the fit-factory
Wat een plaatsvervangende aanheid vorige week in Kopenhagen, het CrossFit bloed stroomt weer twee keer harder door mijn min of meer fitte lijf. Min of meer want wat ik vorige week aanschouwde zorgde weer voor wat relativering: wat een immens fitte mannen en vrouwen lopen er in dit deel van de wereld over de aardkloot. De CrossFit Regionals zijn de opmaat naar en definitieve kwalificatieronde voor de CrossFit Games in juli. Per regio krijgen vijf mannen, vrouwen en teams (elk bestaande uit drie mannen en drie vrouwen) de kans om een golden ticket naar Carson, California te winnen om daar te strijden voor de titels van fitste man, vrouw en team ter wereld. De fitste der fitten uit Europa, Afrika en het Midden Oosten probeerden dit vorige week in de Meridian Regionals.
Ik wilde hier dan ook graag bij zijn, spektakel gegarandeerd. Het was me helaas net niet gelukt om te kwalificeren – gek genoeg – maar er waren andere mogelijkheden. Een groep vanuit CrossFit Amsterdam was namelijk van plan af te reizen om te helpen op het event. Werken voor gratis dus, maar wel een gave manier om deze wedstrijd van achter de schermen mee te maken. Zo gezegd, zo gediggiedaan (Extince, iemand?) en dus vlogen we donderdag 28 mei richting Denemarken.
Dæg 1
Aangezien we vroeg waren konden we de tijd benutten om wat oervoer te eten bij top-tent Palæo en daarna wat spieren te flamberen. En dat deden we bij the best place in town: Butcher’s Lab, vlakbij het station van Kopenhagen. Ik was hier vorig jaar al eens geweest (zie hier mijn must-dø’s in Kopenhagen) en het is een supergave plek om CrossFit te doen zoals het bedoeld is. Om me heen kijkende ontwaarde ik heel wat brute atleten en ook waren er teams die de Regionals gingen doen aanwezig om nog wat te trainen. Het was dan ook een komen en gaan die dag, zowel voor ons als na ons waren groepen aan het trainen die op bezoek kwamen. Speciaal voor onze groep was een mooie WOD samengesteld met onder andere rennen, cleans en straf-burpees zodra je de bar moest neerleggen. Een top manier om ons verblijf te starten, zie ook de video voor wat beelden.
In de avond werden we verwacht in de Arena voor een eerste briefing met het team en een vrijwilligers diner. Ik maakte deel uit van het Delta-team wat feitelijk als een back-up team voor de andere teams fungeerde. We konden die avond ook meteen mooi de Arena verkennen en dat zag er goed uit. Het viel me op dat het stadion niet groter was dan de plek waar vorig jaar de Lowlands Throwdown werd georganiseerd. Het eten werd inmiddels geserveerd en bestond uit stukken vlees, maiskolven, coleslaw en een pot gerstenat. Lekker eten als een oerman, ongeveer. Hierna was het tijd voor mijn dagelijkse fitheidsslaapje want we werden de volgende morgen om 07:00 namelijk alweer verwacht.
Dæg 2, 3 en 4: De Regionals
Vrijdag begon het festijn en ik was voor die dag niet aan een team uitgeleend. Veel tijd dus om de actie te bekijken en rond te lopen. De dag startte iedere dag met aanmelden waarna je een staff-shirt kreeg, consumptiebonnen en een kortingsbon. Zo kregen we een kortingsbon van Reebok (prima), een € 40,00 bon van Purepharma (halleluja) en op de derde dag een bon voor een kopje koffie (grutjes, wat een feest).
De teams kwamen iedere dag als eerste in actie, waaronder dus ook “ons” team The Dutch bestaande uit Brenda en Sigrid Koolhaas, Sanne Rooijmans, Dempsey Tamara, Sven Verheul en Jasper van den Meiracker. Niet de minste atleten en dus waren de verwachtingen hoog. Op basis van het uiterlijk van sommige heren van andere teams had je die verwachting ook kunnen hebben want man, man er liepen wat kasten rond. Een van de teams uit de Verenigde Arabische Emiraten sprong er vooral uit, de mannen leken meer bodybuilders dan CrossFitters. En bleken dit ook te zijn bij het eerste event: de man van het eerste koppel bleek geen kipping pull-ups te kunnen doen wat redelijk essentieel was. Ook bij andere teams zag je soms enorme spierenpakhuizen met een vaak zeer beroerde uitvoering van oefeningen zoals touwklimmen en thrusters. Het deed FIT-MAN echt pijn in z’n ballen ogen. Met brute kracht kom je blijkbaar een eind in de kwalificatie, op dit event werd daar mee afgerekend. Bij The Dutch was hier absoluut geen sprake van, zij maakten meteen een goede start met een dertiende en achtste plek bij de eerste twee events.
Bij de mannen en vrouwen individueel een heel ander beeld: het niveau lag hier gemiddeld een stuk hoger waarbij het niveau van de vrouwen tot de wereldtop behoorde. Mijn favoriete atleet/CrossFit-Crush Annie Thorisdottir trad hier ook aan en in deze klasse werden records verwacht die ook gezet werden.
Op zaterdag was ik ingedeeld bij het Signage team. Dit team is verantwoordelijk voor alle attributen op het veld zoals de naamborden in het rack en scoreborden voor het liften. En heuly crèpe, dit gaf een stressvol bestaan. Als me werd verteld dat ik honderd thrusters moet maken kneep ik ‘m nog minder. De reden is dat Amerikanen houden van een goede show en alle puntjes op de figuurlijke i moesten staan om dit te ondersteunen. Betekende dat alles goed en snel geregeld moest worden en alles op het veld perfect moest staan. En betekende dat ik steeds als een scharrelkip zonder kop mijn taak aan het uitvoeren was. Gelukkig ging alles gucci en aangezien we na elke ronde in actie moesten komen vloog de dag om. The Dutch gingen nog steeds lekker met zelfs een tweede plek op event 3. Aan het einde van de dag mochten de vrijwilligers nog even het veld op zodat we even het gevoel van de atleten konden ervaren. Natuurlijk begon iedereen meteen muscle-ups en handstands te maken: dit gebeurt alleen als je met CrossFitters bent.
Zondag stond voor mij in het teken van drugtesting. Mijn mouw was al opgestroopt maar het bleek dat ik met het team de top zes teams en atleten mocht gaan begeleiden na hun laatste workout richting de plas-plek. We konden hierdoor niet alle actie zien, aangezien we aan de zijde moesten blijven totdat er geplast was (hier hoefden we niet bij te zijn) maar dit betekende wel dat we heel dicht bij alle topatleten in de buurt zouden zijn. Dit begon met de teams waarbij ik het op vijf geëindigde team van CrossFit Fabriken kreeg toegewezen. Een van hun heren en dames kreeg vervolgens de eer. Zij waren degenen die The Dutch net van een podiumplek wisten af te houden wat natuurlijk extreem zuur was aangezien het zo goed ging voor het Oranje team. Gelukkig was er ook relativering en trots te bespeuren toen ik onder andere Brenda even sprak, maar nooit eerder waren de Games zo dichtbij voor een Nederlands team. (Inmiddels zijn we verder in de tijd en blijkt het team Yaz niet door te mogen omdat ze niet aan alle voorwaarden hebben voldaan, The Dutch gaan dus naar Carson!)
Als individuele atleet kreeg ik de op twee geëindigde atleet Björgvin Karl Gudmunsson toegewezen. Deze 22-jarige IJslandse gigant gaat voor de tweede keer naar de Games en ik mocht er voor zorgen dat hij volgens de protocollen afgeleverd werd bij de plas-plek. Heel cool want ik kon zo rustig met hem rondwandelen en praten en het bleek een superaardige dude te zijn, net zoals de rest van de heren overigens. Ze waren natuurlijk ook behoorlijk stoked dat ze door waren. Ten slotte kon ik Annie Thorisdottir (die op drie eindigde) nog strikken voor een foto, mijn missie was geslaagd.
Lekker fiētsen
Ik heb al met al een heel leuke ervaring gehad bij de CrossFit Regionals als vrijwilliger. Het waren lange dagen, het eten was niet altijd goed geregeld (vooral eenzijdig) maar de gehele sfeer en de kans om zoveel achter de schermen te kunnen zien is uniek. Je ontmoet en werkt samen met CrossFitters uit vele landen en dat is erg cool. Daarnaast is Kopenhagen een topstad om in te verblijven, de maandag hebben we benut om de stad per fiets te verkennen (Kopenhagen is deze week Amsterdam voorbij gestreefd in fietsvriendelijkheid) en dat is een workout opzich want iedereen trapt er goed door.
Of ik volgend jaar weer als vrijwilliger aanwezig ben ga ik nog bedenken, ik wil sowieso volgend jaar weer naar de Regionals (of naar de Games) toe. In een uurtje vliegen kun je atleten van wereldniveau zien en dat is gewoon heel erg tof.
VLOG
Zoals je weet: vloggen is voor gearriveerden. Ik liep dan ook als een papi-razzo rond met m’n GoPro en het resultaat daarvan zie je in deze video. Je ziet onder andere beelden van achter de schermen, mooie outfits, vliegende bananen en Kopenhagen – dat wil je niet missen:
> Weten waar je moet zijn in Kopenhagen? Lees hier mijn must-dø’s;
> Wil je de Meridian Regionals terugkijken? Dit kan hier op Youtube;
> Ook niet zo gek op de Deens genaamde band Bløf? Zie hier hun beste nummer: “Alles is køt“. Heerlijk WOD-nummertje.